Ken je dat boek “Oei ik groei” ? Het boek waarin elk ongemakje van baby’s en peuters wordt verklaard. Ik heb het vaak opengeslagen en vond ik er weer een verklaring voor de best veel voorkomende huilbuitjes, krampjes, pijntjes en slapeloze nachten. Zo fijn wanneer je ergens houvast aan kunt hebben. Hoewel je als ervaren moeder uiteindelijk natuurlijk gewoon vertrouwen hebt dat het goed komt en het er allemaal bij hoort.
Bottom-line is dat elke groeispurt of “sprongetje”, (lees: ontwikkeling) voorafgegaan wordt door ongemak. Frappant vind ik dat baby’s gewoon hun weg gaan, niet gehinderd door hun omgeving, schaamte of een heel lange lijst van do’s en don’ts. Groeien en ontwikkelen zonder om je heen te kijken, gewoon gaan, van liggen naar zitten, van kruipen naar lopen en van de duplo naar een puzzel. De groei zit er gewoon in. Precies op het juiste moment, de één wat sneller op het fysieke gebied, de ander gaat als een speer op het mentale gebied. En alles is goed! Je bent een veelbelovend kind en iedereen is blij met je! Je wordt dapper aangemoedigd en je bent een vreugde voor je omgeving. Héérlijk!
Totdat….
• Je geen gemiddelde lijn meer volgt
• Iedereen alleen maar bezig is met jouw groei
• Je niet meer mag huilen omdat je je niet prettig voelt
• Je een stoere vent of lief meisje moet zijn
• Er CITO-toetsen op je pad komen….. en veel later ook nog
• Carrièreladders en loongebouwen
• Funktioneringsgesprekken en ontslag opdoemen
• Werkeloosheid en zorgen om het instandhouden en vasthouden van je levensstandaard
• EGO zich doet gelden
Wanneer en op welk moment is jouw onbekommerde groei gestopt? En welke belemmerde zaken en gedachten neem jij mee in je persoonlijke ontwikkeling? Welk stemmetje maakt de volgende stap in je carrière onmogelijk?
Probeer eens terug te kijken naar de situatie van ooit lang geleden. Toen je aan jezelf nog geen eisen hoefde te stellen (en iedereen gewoon lyrisch deed over je lekkere mollige armpjes, beentjes en je bolle buikje). Wat maakte jou toen gelukkig? Vast niet de kleding die je droeg, of de auto waarin je vader of moeder rondreed. En wat ben je precies gedurende de periode tot nu kwijtgeraakt? Gaat dat dan om zaken op persoonlijk of op materieel vlak? En natuurlijk weet je dat er gewoon gewerkt, huur betaald en als het meezit, kinderen opgevoed en belasting betaald moet worden. Geen twijfel over mogelijk, dat is wat het is.
Ervaar jij al enige tijd ongemak? Boos, kwaad, teleurgesteld? Frustratie om misgelopen kansen? Gestresseerd en vier jij dat bot op jezelf of, erger nog op een ander? Best kans dat er een “Sprongetje” aan zit te komen. Maar om een (bewuste) ontwikkeling door te maken is moed nodig! Moed om los te laten en je op onbekend terrein te begeven. Dat is het verschil met toen je nog onbekommerd kon groeien.
Weet jij wat jou weerhoudt van groei?
